هُدًی وَ رَحمَةً لِلمُحسِنیِنَ   (هدایتی و رحمتی است برای نیکوکاران)

این آیه با دو صفت «هدی» و «رحمة» صفت حکیم بودن قرآن را تکمیل می کند.

هدایت است به سوی واقع وحق و به واقع هم می رساند.

رحمت است و نقمت نیست چون انسان را به سوی مهمش می رساندو از آن باز

 نمی دارد.

اما نیکوکاران کسانی هستند که فطرت توحیدی خود را حفظ کرده وبه گناه الوده نساخته اند.

نکته:هدایت مقدمه رحمت است ، چون انسان در پرتو نور قرآن حقیقت را پیدا می کند وبه آن معتقد می شود ، در عمل نیز آن را به کار می بندد و به دنبال آن مشمول رحمت واسعه و نعمت های بی پایان پروردگار می شود.